فاطمی

ولايت به كسر واو و فتح آن در لغت، از مادّه (وَلْی) بر وزن (فَلْس)است به معنی: نزديكی، تسلّط، قدرت، فرمانروايی، نصرت، محبت، عهده‌داری كاری، حكم، پشتيبانی، زمامداری، سرپرستی و تصرف در اشياء و امور انسان‌ها .در اصطلاح دينی و قرآنی مراد ،قرب معنوی است. پيوند قلبی يا محبّت‌ورزی افراد ، نوعی ولايت‌ است . نزديكی به معنای تصرف در امور ديگری و تدبير آن، نوعی ولايت است. این قرب شامل انواعی از تأثير، تأثّر، تصرّف، عشق و محبت، سرپرستی، حاكميت ظاهری و باطنی و تكوينی است
ولايت در اسلام به ويژه در مكتب تشيع ازچنان جايگاه اعتقادی و غنای ارزشی و معنوی برخورداراست چنانکه ملاک مـسـلمـانـی پـس از اطـاعـت از رسـول خـدا(ص ) ،ولایت پذیری است . ولايت در نگاه اسلام از آنِ خداست:” اللّهُ وَلِي الَّذِينَ آمَنُوا …"(بقره/265) و سپس مقام رسولان الهی است :” إِنَّمَا وَلِيكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا” (مائده: 55). اوليای خاص الهی همگی مجاری ومظاهر ولايت مطلقه ربوبی‌اند. ولايت، تجلی حاكميت و مالكيت مطلق خداوند بر جهان آفرينش و نشانگر تحقق اراده تكوينی و تشريعی‌اش بر انسان و جهان است و پذيرش ولايت اوليای خاص الهی (پيامبر و ائمه(ع))، برابر است با پذيرش ولايت خدا، ايمان به توحيد و التزام به معتقدات دينی.