فاطمی

نقش دعا و توکل بر سلامت از منظر قرآن و حدیث

فاطمه اباذرپور[1]

معصومه نوروزیان[2]

چکیده:

دعا، طلب کردن حاجت از خداوند است که ارتباط انسان را با ذات پروردگار برقرار می‏کند و توکل، نگرش و حالتی است که موجب می‏شود شخص در تمام کارهایش بر خداوند متعال اعتماد کند. بین دعا و توکل رابطه‏ای تنگاتنگ برقرار است، توکل نسبت به دعا در مرحله ثانوی است چنانکه شخص ابتدا دعا نموده و سپس برای اجابت دعای خود بر خداوند توکل می‏نماید. شناخت دعا و توکل و نقش آن بر سلامت، ما را بر آن داشت که به بررسی این موضوع بپردازیم. از آنجا که قرآن و روایات اصلی‏ترین منابع اسلامی هستند می‏تواند مرجعی مطمئن در بررسی این موضوعات باشند. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی، و با بررسی کتب و مقالات به این سوال پاسخ می‏دهد که از منظر قرآن و حدیث، دعا و توکل چه اثری بر سلامت جسم و روح انسان دارند؟ تا نقش موثر عمل به دستورات دینی در توصیه به دعا و توکل در زندگی اثبات ‏شود. با بررسی‏های انجام گرفته این نتیجه حاصل شد که از منظر قرآن و روایات، دعا رابطه مستقیمی بر سلامت جسم و روح دارد. دعا موجب بالا رفتن حس امید به زندگی شده، و انگیزه فرد را در تلاش برای رسیدن به هدف، قوت می‏بخشد و…. علاوه بر آن، با رابطه‏ای که بین روح و جسم وجود دارد، دعا بر جسم اثرگذار بوده و نقش موثری در افزایش طول عمر انسان، درمان بیماری‏ها و.. دارد. توکل نیز به عنوان عامل تداوم دهنده دعا موجب ماندگاری این اثرات است. بنابراین توجه به توصیه‏های دینی در قرآن و روایات، موجب افزایش سلامتی در افراد دیندار و بهبود زندگی آنها خواهد بود.

 واژه گان کلیدی: دعا، توکل، قرآن و روایات، سلامت روح ، سلامت جسم